Thomas Folkertsma

Thomas is geboren en getogen in Wageningen, maar woont sinds 2018 in Gouda. Samen met zijn vrouw en twee jonge kinderen. Hij werkt vier dagen in de praktijk. Daarnaast begeleidt hij de stages van huisartsen op de Erasmus Universiteit, is lid van de regiegroep nascholingen in het Albert Schweitzer ziekenhuis en participeert in het project oogheelkunde dat het ziekenhuis samen met DrechtDokters draait. Folkertsma: “Ik vind het werk als huisarts superleuk en onderwijs hoort daarbij. Ik wil actief betrokken blijven, daar blijf je ook beter van bij.” Verschillende rollen Folkertsma doet in navolging van huisarts Daane ook nog visites bij patiënten van het ASz: “Dat draagt bij aan een soepele overdracht, het maakt de overgang van een patiënt naar huis of naar het hospice wat makkelijker.” Van huisarts Maduro nam hij het stokje over als lid van de regiegroep nascholingen: “Samen met medisch specialisten geven we het programma vorm voor komend jaar. Ik kijk natuurlijk ook naar hoe we een goede vertaling van de scholing maken naar huisartsen.” Thuis is Thomas ook nog druk als vader en in zijn vrije tijd doet hij aan stijldansen: “Ik ben niet zo’n sporter, dit is dan voor mij de uitkomst om in beweging te blijven op een leuke manier.” Vitaal blijven Zelf vitaal blijven is met zoveel rollen soms een uitdaging: “Mijn vrouw werkt ook vier dagen, als functionaris gegevensbescherming bij de Raad van State. Ik ben één dag in de week thuis met de kinderen. Nascholingen zijn in de avond, gelukkig ben ik als HIDHA (huisarts in dienst bij een huisarts) in de weekenden vrij. Ik heb altijd veel naast mijn studie en werk gedaan, het geeft ook energie.” Vitaliteit begint bij jezelf, vindt Folkertsma: “Wat je voorleeft, kun je ook bij je patiënten zien. Je moet je jezelf fris houden, blijven uitdagen en vooral denken in oplossingen die er altijd wel zijn denk ik. Spiegelen met collega’s helpt daarbij. Je hebt allemaal dezelfde last en dezelfde lol. Als je je problemen met elkaar deelt, kun je samen naar oplossingen zoeken.” Toneel als spiegel Die spiegel houdt Folkertsma zichzelf ook voor, door toneel te spelen en dat op video terug te zien. “Als huisarts speel je een rol. In de dagelijkse praktijk kijk je niet vaak naar jezelf, meer naar de patiënt. Hoe kom je over? Ben ik wel zo meelevend als ik denk dat ik ben? Toneel helpt mij ook om een rol te spelen die ik niet gewend ben. Zo pak ik ook weleens een tegenovergestelde rol, zodat ik mijn eigen rol van een afstandje kan zien.” Als het aan Folkertsma ligt, traint de volgende generatie huisartsen vaker met toneelspel: “Durf te kijken naar jezelf, wees niet bang om kritisch te zijn. Juist om je positieve punten te zien en verder uit te bouwen. Onzeker zijn hoort erbij, maar hoe ga je daarmee om? Jezelf spiegelen is goed voor je rol als huisarts en voor je patiënten.” De ogen open houden Niet veel huisartsen hebben de ogen als hobby, Folkertsma wel: “Toen ik in deze praktijk begon, stond er een oogspiegellamp op mijn kamer. Ik ging me erin verdiepen en ontdekte dat je er veel interessante dingen mee kunt doen. Maar ik werd me er ook van bewust hoe moeilijk het is in een praktijk. Je moet er veel voor oefenen en dat lukt niet altijd.” Niet voor niets doet Thomas mee in het project oogheelkunde, waarin hij onder meer pleit voor betere verdeling: “We willen oogheelkunde toegankelijker maken in de eerste lijn. Daarin zoeken we naar oplossingen. Zo kan een optometrist bij een opticien bijvoorbeeld soms ook onderzoek doen dat een oogarts doet. Als huisartsen kunnen we sneller doorverwijzen en ook handelingen zelf uitvoeren. Zo verlagen we de druk bij oogartsen.” Tevreden zijn Na een zware tijd voor praktijkeigenaren dient een nieuwe golf van uitgestelde zorg zich aan. Hoe blijf je als praktijk gezond? “Ik denk dat je als huisarts moet blijven omdenken en van energieslurpers energiegevers moet proberen te maken. En elkaar als collega’s en als mens blijven ondersteunen, in voor- en tegenspoed.” Volgens Folkertsma helpt het ook om positief te denken en tevreden te zijn: “Werken in de zorg is heel leuk, we maken veel mooie momenten mee én mogelijk. Dat mogen we meer zien. Laten we meer kijken naar de kleine impact die we maken in plaats van naar de grote stromen. De steentjes verplaatsen, niet de berg. Als we dat uitstralen naar onze patiënten, voelen ze het minder als zorg die veel van ze vraagt, maar zorg die ze veel brengt.”