De toegevoegde waarde van de huisarts in de palliatieve eerstelijnszorg komt tot uiting in vier domeinen. Het lichamelijke en psychische domein, maar ook het sociale en existentiële domein. Bij die laatste twee draait het om zaken als de familie, woonomgeving en sociale situatie van de patiënt en zaken op het gebied van zingeving en levens- of geloofsovertuiging. “Als huisarts overzie je de situatie van de patiënt over al deze domeinen meestal. Je kent de patiënt vaak al langer, je kent de familie en de leefomstandigheden”, licht Hans Bruggeman toe.

Omslagpunt

Met die aanvullende informatie kunnen huisartsen volgens Hans goed helpen om in te schatten wat de best passende behandeling is. “Tijdens die behandeling komt er een moment dat deze te zwaar wordt. Voor mij als huisarts is het daarom heel belangrijk om tijdens de hele palliatieve fase goed betrokken te zijn. Niet alleen omdat ik regelmatig contact wil blijven houden met de patiënt, maar vooral ook omdat ik het omslagpunt tijdig wil kunnen helpen signaleren. Op basis van de informatie die ik over de andere domeinen heb, met name de sociale en existentiële component, kan ik in een eerder stadium de juiste hulp inschakelen als dat nodig is.”

Samenwerken
Als kaderarts palliatieve zorg zet Hans zich op diverse manieren in voor goede palliatieve zorg. Niet alleen binnen zijn eigen praktijk, ook in de regio. Dat doet hij door actief te participeren binnen het Netwerk Palliatieve Zorg Waardenland en als consulent binnen de PaTz-groep (Palliatieve Thuiszorg) in Zwijndrecht. De PaTz-groep is een overlegorgaan waarin huisartsen en de palliatieve thuiszorg specifieke casussen met elkaar bespreken. “We belichten het probleem vanuit verschillende invalshoeken en geven elkaar advies vanuit onze eigen achtergrond en ervaring. Als consulent fungeer ik als vraagbaak binnen de groep”, voegt Hans toe. “Omdat wij in waarneming elkaars patiënten behandelen is het heel nuttig om hier gezamenlijk bij stil te staan, maar daarnaast is het ook ontzettend leerzaam”.

Kennisdelen
Die kennisdeling vindt Hans ook belangrijk in de relatie met de specialisten van het ziekenhuis. Hoewel de warme overdracht van patiënten zeker nog verbeterd kan worden, ziet hij steeds meer initiatieven die hier aan bijdragen. “Onlangs was ik samen met een andere huisarts te gast tijdens een bijeenkomst in het ASz over dit onderwerp. Samen met medisch specialisten bespraken we een bepaalde casus, waarbij wij vanuit het perspectief van de huisarts gepleit hebben voor een betere overdracht en communicatie”, geeft Hans aan. “Daarnaast willen we uitgebreider in gesprek gaan met de vakgroepen om de overdracht soepeler te laten verlopen. Tijdige en duidelijke communicatie is waar het om draait.”

Beeldbellen
“En mijn digitale droom wordt werkelijkheid”, zegt Hans lachend. “Om nauw betrokken te blijven bij de behandeling van de patiënt worden wij als huisarts uitgenodigd om de oncologiebesprekingen bij wonen. Die besprekingen zijn altijd om half vijf in de middag, maar dan is mijn praktijk nog open en moet ik bereikbaar zijn. Daarnaast kan het verkeer flink tegenzitten. ” Om deze overleggen bij te wonen, zou Hans regelmatig vervanging moeten zoeken. Maar voor dit probleem is een oplossing gevonden waar hij erg blij mee is. “Vanaf eind september kunnen we de oncologiebesprekingen via een beveiligde beeldbelverbinding, gewoon vanuit onze eigen praktijk bijwonen”, vertelt hij verheugd. “Een mooie ontwikkeling, omdat ik dan gemakkelijker en beter betrokken ben bij de behandeling van mijn patiënten, maar zeker ook omdat ik zelf nuttige informatie kan inbrengen over de algehele situatie van de patiënt.”