Na een studie Biomedische wetenschappen, waarop hij gepromoveerd is, startte Rob op zijn 29ste met de studie Geneeskunde. “Ik miste het contact met patiënten en ondanks dat ik eigenlijk interventieradioloog wilde worden, ontdekte ik tijdens mijn studie dat ik het zorgen en specifiek de ouderenzorg heel boeiend vond. Als je praatjes maakt, zie je de mens achter de oudere. En het zijn lang niet allemaal oude zeurkousen hoor,” lacht Rob. “Het is vooral de complexiteit van de ouderenzorg en het multidomein-denken wat mij zo aanspreekt.”

Afspraken

Een belangrijk aspect van Robs werk als specialist ouderengeneeskunde is het maken van goede afspraken met deze patiënten. “Wat als deze patiënt ziek wordt? Wil hij of zij dan nog wel geholpen worden? En in welke mate? Ik informeer de patiënten over wat ze kunnen verwachten, waarmee ze rekening moeten houden en ik stimuleer ze om zelf de regie te nemen. Samen met de patiënt en de familie maken we daar keuzes in.” Rob vertelt dat dankzij deze afspraken voor veel patiënten een ziekenhuisbezoek bespaard blijft. “Met vrijwel alle mensen kunnen we goede afspraken maken en in de meeste gevallen verlaten zij het verpleeghuis niet meer.”

Eerstelijnsconsulten

Naast zijn werk in het verpleeghuis, wordt Rob ook ingezet door huisartsen voor consulten bij patiënten thuis. “Ze schakelen mijn hulp in om een inschatting te maken van de situatie en zorgbehoefte en om een daarbij passend advies te geven. Met mijn deskundigheid en ervaring vanuit het verpleeghuis kan ik problemen identificeren, prioriteren en de juiste hulp inschakelen”, vertelt Rob. “De problemen waar de mensen thuis tegenaan lopen zijn meestal niet medisch inhoudelijk, maar het is wel belangrijk een diagnose te stellen. Deze is vaak nodig om hulp te krijgen voor de belemmeringen die zij ervaren in het dagelijks leven. Afhankelijk van de situatie kan ik dan bijvoorbeeld adviseren om een casemanager, thuiszorg of sociale hulp in te schakelen.”

Niet-pluisgevoel

Rob benadrukt dat er niet persé al een diagnose hoeft te zijn om een consult aan huis te doen. “Ik kan ook ingeschakeld worden als er een ‘niet-pluisgevoel’ is en dat geldt niet alleen voor mensen met cognitieve problemen, maar ook bij valproblematiek, andere lichamelijke problemen of ouderen met MS of Parkinson." Doordat Rob in het verpleeghuis zoveel mensen ziet die zich in hun laatste levensfase bevinden, kan hij de patiënten via de consulten van goede informatie en advies voorzien, zodat ze tijdig kunnen nadenken over de beslissingen die in de toekomst op hen afkomen. “Vroegtijdig problemen signaleren voorkomt ellende op de langere termijn.”

Uitdaging

“Het is best pittig”, geeft Rob toe. “In het verpleeghuis zie ik hele zieke mensen in de eindfase van hun leven. En ik zie dus ook veel afscheid. Het zijn grotendeels oudere mensen, maar soms ook jongere mensen en dat is erg zwaar. Ondanks dat vind ik het zelf een heel mooi idee dat ik deze mensen, samen met de familie op een goede manier naar hun overlijden kan begeleiden en ze nog zoveel mogelijk kwaliteit van leven kan bieden.” ‘Het zorgen’ is wat hem drijft in zijn werk en Rob is blij met de uitdaging die hij heeft gevonden door zijn functie in het verpleeghuis te combineren met een consultatierol. “Ik zie hier zoveel mensen op de observatieafdeling binnenkomen na een ziekenhuisopname met cognitieve problemen, terwijl nu blijkt dat ze eigenlijk daarvoor ook al problemen ervaarden. Die problemen wil je eerder kunnen signaleren en daarvoor zijn de eerstelijnsconsulten uitermate geschikt.”

Verdieping

Rob voelt zich erg betrokken bij de eerstelijnszorg en is overtuigd van de meerwaarde van zijn consulten voor huisartsen en patiënten. “Ik wil me hier graag meer in verdiepen en daarom volg ik de kaderopleiding voor geïntegreerde eerstelijns ouderenzorg. Daarnaast ben ik betrokken bij de expertgroep van de module ouderenzorg van ZGWA. Ik volg regelmatig multidisciplinaire overleggen bij de huisarts waar we met elkaar de problematiek rondom kwetsbare ouderen in beeld brengen”, vertelt Rob. “Dit soort initiatieven zijn niet alleen interessant en leerzaam, het is ook ontzettend belangrijk om elkaar te leren kennen. Het versoepelt de samenwerking en daarom zou ik iedere huisarts willen oproepen om een multi disciplinair overleg te organiseren. En dat kan overigens ook zonder deelname aan de module ouderenzorg.”