"Ze was zo kwetsbaar"
Een eerste melding van een arts-assistent Chirurgie op de SEH
“Ze ontweek oogcontact en zat onder de blauwe plekken. Aan het letsel waarmee ze op de SEH binnenkwam, zag je meteen dat er geen sprake was van een ongeluk. Ze was flink toegetakeld. Maar zo eenvoudig als de signalen waren op te pikken, zo complex was het gesprek. Geweld aankaarten is nooit makkelijk, maar deze patiënte sprak ook nog eens geen woord Nederlands.”
De eerste keer De arts-assistent Chirurgie had niet eerder te maken gehad met een slachtoffer van huiselijk geweld. Het maakte indruk. “De patiënte zat zo kwetsbaar en gewond voor me. Ik voelde me best machteloos, want medisch gezien kon ik niet veel voor haar doen. Haar letsel bestond vooral uit blauwe plekken, ze was fors mishandeld. Het is je taak als zorgverlener en onderdeel van goede zorg om daar iets mee te doen. Bovendien is het misschien wel de enige keer dat zo iemand naar het ziekenhuis komt. De enige keer dat je de helpende hand kunt bieden.”
Alles durven vragen De arts-assistent nam contact op met Margo Reniers, coördinator huiselijk geweld en kindermishandeling van het ASz. “We schakelden een tolk in via de tolkentelefoon en ik vroeg haar alles wat ik moest weten. Via de kindcheck kwamen we erachter dat er geen kinderen in het spel waren. Ook vroeg ik of er sprake was van seksuele mishandeling. Dat was wel lastig, maar om de juiste hulp te kunnen bieden, moet je weten wat de situatie is.”
"Ze wilde geen hulp en geen aangifte doen."
Twijfels We kwamen erachter dat de vrouw was mishandeld door haar werkgever, die ook haar ex was. “Ze gaf meerdere keren aan dat ze geen hulp wilde, geen aangifte wilde doen en ze vroeg steeds of ze naar huis mocht. Daar had ze vrienden bij wie ze veilig was. We verzekerden haar dat we niet naar de politie zouden gaan en legden uit dat er ook andere hulp mogelijk was. We bespraken met haar dat we Veilig Thuis konden inschakelen om haar te helpen. Ze twijfelde, maar ging uiteindelijk akkoord.” Hulp Veilig Thuis nam contact op met de vrouw en ging diezelfde week bij haar op huisbezoek. Ze zetten het sociaal wijkteam in en maatschappelijk werk voor een verder hulpverleningstraject. Veilig Thuis liet weten dat algemeen maatschappelijk werk gesprekken met de patiënte voert.
Slechts drie kwartier De arts-assistent vertelt verder: “En dan te bedenken dat die hele melding maar drie kwartier heeft gekost. Inclusief het gesprek met het slachtoffer en de brief aan de huisarts. Het was prettig dat de dienstdoende verpleegkundige mij op weg hielp. Samen hebben we de protocollen erbij gepakt. En het was een voordeel dat het incident tijdens kantooruren plaatsvond, zodat ik een beroep op Margo kon doen. Daardoor verliep het proces heel soepel. Als Margo er niet was geweest? Dan had ik Veilig Thuis ingeschakeld en mevrouw teruggevraagd op de poli. Ik had haar niet zomaar laten gaan.”
